sponsorloop en judo clinic basisschool schaapskooi in wezep.

een bijzondere dag.

je kan op veel manieren aan sponsorgeld komen, maar de manier waarop ik het nu heb meegemaakt, was wel erg uniek. het is allemaal begonnen met een heel bijzonder gezin uit wezep. ik ken ze al wat langer dan vandaag want  lenn, een jongen van 10 jaar, heeft al eerder heel veel geld voor mijn sportcarrière opgehaald. lenn heeft mij voor het eerste gezien in het programma ‘je zal het maar hebben. dat was zo’n 1,5 jaar geleden. hij heeft vorig jaar zomer 50 kilometer gerend, verdeeld over de zomervakantie, en zich laten sponsoren door familie en vrienden. maar lenn is ambitieus en wilde meer. toen kwam bij hem het idee om een sponsorloop met de hele school te organiseren. en hij heeft het gewoon gedaan! hij heeft eigenhandig een sponsorloop van zijn hele basisschool voor mij georganiseerd.

afgelopen vrijdag 11 juli was het zover. meer dan 300 kinderen, van groep 3 tot 8, gingen rond de school rennen om geld op te halen.

het was erg mooi en speciaal om zo veel jonge kinderen hun best te zien doen, om voor mij iets te betekenen. met vallen en opstaan renden alle kinderen hun longen uit het lijf, om geld te kunnen geven aan iemand die zij helemaal niet kennen. echt een gigantisch mooi en uniek moment. 

na de sponsorloop hebben ik en mijn coach danielle vriezema namens het yvonne van gennip talentfonds, clinics gegeven aan de oudere kinderen. met groepen van rond de 25 leerlingen tegelijkertijd was het enthousiasme en volume erg hoog... maar ondanks de chaos was ook dit speciaal om te doen. 

ik kan niet uitdrukken hoeveel respect en bewondering ik heb voor alle kinderen die mee hebben gedaan aan de sponsorloop, met in het bijzonder lenn, suze (7-jaige zus van lenn), marcia (moeder van lenn) en de rest van het gezin die zo veel voor mij doen, zonder dat zij er zelf iets voor terug hoeven. je vindt tegenwoordig niet meer zo veel mensen die iets voor een ander doen uit liefde, zonder er zelf iets van belang bij te hebben. dit soort mensen geven mij niet alleen de mogelijkheid om te blijven sporten op het hoogste niveau, maar laten ook zien dat er nog echt goede en lieve mensen zijn. enorm bedankt!

groeten seb. 

mijn eerste WK is een onvergetelijke ervaring, met ontelbaar veel nieuwe indrukken en bijzondere momenten. zo merkte ik al meteen na aankomst in astana (kazachstan) dat de lucht kwaliteit niet overal zo goed is als in nederland.

in de dagen voor de wedstrijden was het zaak om mij goed voor te bereiden, de laatste trainingsuurtjes goed af te maken en genoeg te eten voor dat ik de mat op moest. op de dag van de wedstrijden voelde ik mij goed en fit, ik was goed voorbereid en was er klaar voor.

ondanks dat er geen verwachtingen waren, en ik vooral moest ervaren hoe zo’n groot toernooi er aan toe gaat, ging ik natuurlijk wel voor de winst. en na mijn eerste wedstrijd, die ik zonder heel veel moeite won, kwam toch de gedachte van een hoge positie wel even op.

met een redelijk kleine poel van 12 man, waren de kansen na de eerste winst aanzienlijk gestegen. die hoopvolle gedachten werden helaas na een onnodig verlies snel uitgewist. deze mindere partij vanuit mij zorgde er wel voor dat ik nog gedrevener en (licht) geïrriteerd mijn derde wedstrijd in ging. die mede daardoor ook gewonnen werd. en dus kon ik 3 uur gaan wachten op de finales, om voor de derde plaats te gaan vechten.

de finale voor brons begon goed. de kazach stond niet sterk en was niet meteen scherp dus kon ik snel op voorsprong komen. daarna begon het moeilijke deel van de wedstrijd. Ik moest mijn voorsprong vasthouden, maar wilde ook niet passief gaan spelen waarmee ik mijn tegenstander de kans gaf om in zijn ritme te komen.

dus bleef ik maar aanvallen en proberen, ondanks dat mijn tegenstander op de grond erg goed was. een houdgreep werd nog bijna mijn ondergang, op 2 seconden resterend wist ik los te komen, door het oog van de naald. doordat ik bleef proberen te scoren, ontstonden er wel kansen voor het laatste punt. 30 seconden voor het

einde kreeg ik de kazach eindelijk in de goede positie, en was het brons binnen.

een totaal onverwachte podiumplaats op mijn eerste WK, wel lekker op zich. met de training en coaching van mijn coach daniëlle kon ik mijn beste judo laten zien, dus haar wil ik heel erg bedanken voor een succesvol en ook vooral heel gezellig toernooi. ook voor iedereen die heeft gekeken en mij heeft gevolgd, super erg bedankt. ik vond het heel bijzonder en leuk om op dit niveau te laten zien wat ik kan. 

nu weer verder naar het volgende grote evenement!

een grand prix toernooi in egypte, midden augustus.

dank.

seb.

dit is dan eindelijk mijn eerste internationale toernooi waarin ik mezelf kan meten met mijn toekomstige rivalen, jong en oud. ik ben nu niet geblesseerd maar herstellende van de griep dus mijn conditie is nog niet top. denk ik.

in heidelberg doen judoka's mee uit europa maar ook uit verre landen zoals canada, georgië en een grote delegatie uit kazachstan.

we zijn al vrijdagmiddag vroeg aangekomen, het doel was om met mijn trainer floris samen in alle rust de voorbereidingen op de mat te kunnen doen. ik kon meteen gewogen worden en was, door mijn griep, iets lichter dan gehoopt: 62kg. na de training zijn we naar ons hotel gegaan en hebben we een wandeling naar mijn dikke vette biefstuk gemaakt. toch weer wat gewicht om in de strijd te gooien.

zaterdag, de grote dag. ik doe mee bij de junioren maar mag ook 's middags meedoen bij de senioren, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen, ook al is dat een cateogrie tot 70kg.

bij het juniorentoernooi kom ik er niet echt lekker in. ik win de eerste pot wel van een spanjaard die om onduidelijke redenen niet op de goede mat stond (had hij het niet gezien?) en het bizarre is dat hij eigenlijk tot 70kg moest judoën maar ik had dus niet zoveel moeite met hem. daarna verlies ik wel van een engelsman die ik al 2 keer eerder heb verslagen. irritant en onnodig.

al met al, de ochtend was niet perfect. ik word wel 2e maar het kon zeker beter. we zijn hier gekomen om genoeg bewijs en competentie te vinden voor de paralympische spelen in 2028 maar daarvoor moet ik nog wel ff aan de bak. ok ik zal ze wel laten zien dat het er echt inzit alleen moet ik nog uitvinden hoe ik dat ga doen. ik wil goed judo laten zien maar je kan niet zomaar een worp inzetten, er moet een beweging zijn, een actie-reactie. en ik moet zorgen dat ik sta als een huis.

mijn senioren poule is tot 70kg, dus nu krijg ik eigenlijk alleen maar grote kerels voor mijn neus. maar ik ben erop gebrand om te laten zien dat ik hier thuis hoor.

mijn eerste pot is tegen een portugees. ik sta als een huis, laat me niet gek maken en als hij een heupworp wil inzetten kan ik hem overnemen met mijn favoriete offerworp en pak ik hem. ik win.

tweede pot. een engelsman uit 1988. veel internationale ervaring. ik hield me aan mijn plan. ik kon daardoor eindelijk mijn schouderworp doen maar die was net geen ippon waard. hij kon niet op een mooie manier winnen, ik strandde in een lelijke verwurging. helaas.

derde pot. een kazachstaner. dit was een bikkel. ik had binnen 5 seconden een waza-ari tegen. ondanks de vroege achterstand hield ik vast aan mijn tactiek en bleef rustig. toen deze man voor de tweede keer die eerste worp wilde doen kon ik overnemen en belandde hij vol op zijn rug. ippon! het complete kazachstaanse team was van slag en belaagde de jury, waarschijnlijk omdat men niet kon geloven dit ik dit kon doen bij deze door de wol geverfde judoka.

vierde pot. dit is tegen mijn eeuwige rivaal uit de uk. hij heeft een linkse uchi-mata (heupworp) waar ik al een paar keer tegenaan ben gelopen. ik weet dus waar ik voor op moet passen. maar het verhaal eindigt niet heroïsch vandaag. ik stink er weer in, volledig. oei, dit wordt een trauma.

uiteindelijk wordt ik 3e en kijk ik terug op een dag van 6 potten judo waarbij ik, na een mindere start, steeds beter ben gaan judoën. ik weet ook dat ik een kans heb tussen de volwassenen. er is een weg naar LA2028 voor mij.

in de komende periode gaan we uitzoeken of ik mee ga doen met grote toernooien in kazachstan en istanbul. die toernooien zijn op het hoogste niveau van mijn sport en ik wil me daar graag gaan bewijzen.

ik ben heel erg dankbaar voor jullie support. door jullie kan ik laten zien aan mensen dat je met een beperking ambities kunt hebben en die ook waar kunt maken. met jullie bijdragen hebben we een hoop bereikt. we hopen dat jullie mee blijven doen, ik ga dit jaar laten zien wat ik kan bij de senioren op wereld niveau.

dank.

seb.